Blog autorski Agaty Przybyłek

a gdy­bym tak mog­la mu jeszcze po­wie­dzieć...

może szepnąć cicho które­goś wie­czo­ru

gdy spał będzie jak zaw­sze między po­duszka­mi

a jego usta będą uroczo otwarte

może krzyknąć za nim gdy idąc w swój cha­rak­te­rys­tyczny sposób

wyj­dzie z psem ubrany w zielonkawe spodnie

al­bo cho­ciaż wes­tchnąć gdy mi się przyśni wca­le nie ob­cy

a nie spać da­lej... i ra­no...

może na­pisać list i włożyć do ko­per­ty pożółkły so­net

bo prze­cież mówiłam że po­kocham każde­go, kto...

- tak na­dal jest tak sa­mo nierówno złożony

don­na an­ge­lica­ta 4-4-3-3

chociaż mógłby być 4-4-4-2